Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Koszalinie prowadzi badania zawartości makro- i mikroelementów w glebach jak również w roślinach, co jest szczególnie ważne, gdyż ewentualne niedobory składników pokarmowych w okresie wegetacji można jeszcze uzupełnić stosując nawożenie dolistne.

Ponadto informujemy, że prowadzimy badania rzepaku, buraka cukrowego oraz badania innych roślin przemysłowych a także konsumpcyjnych i paszowych.

Rzepak jest rośliną szybko rosnącą, wymagającą wysokich dawek nawozów zawierających odpowiednie ilości makroelementów ( N, P, K, Mg, Ca) i mikroelementów (Cu, S, B, Zn, Mn, Fe itp.). Niedobór wyżej wymienionych składników odbija się niekorzystnie na wysokości plonów.

Rzepak ma bardzo duże zapotrzebowanie na mikroelementy składniki odżywcze przed i w czasie kwitnienia, ale przede wszystkim w okresie tworzenia się ziarna. Pobieranie tych składników z gleby nie zawsze jest wystarczające. Nawożenie dolistne nawozami odpowiednimi preparatami jest doskonałym uzupełnieniem nawożenia podstawowego.

W uprawach rzepaku najczęściej spotykamy się z niedoborami boru, magnezu i siarki.

Niedobory boru występują najczęściej na:

• glebach przewapnowanych (niewłaściwy stosunek Ca:B),
• glebach lekkich o małej zawartości substancji organicznej, z których bor jest bardzo łatwo wymywany lub w okresie niedoboru wody.

Nawożenie borem można przeprowadzić następująco:

• stosować doglebowo nawozy wieloskładnikowe zawierające w swoim składzie bor,
• dolistne specjalnymi nawozami borowymi. Dawkę tych preparatów ustala się na podstawie analizy gleby, najczęściej są to dawki od 0,5 do 5,0 kg/ha. Nawóz ten jak i inne nawozy dolistne należy stosować od momentu ruszenia wiosennej wegetacji rzepaku do fazy zielonego pąka. Zabiegi ochrony roślin ( w przypadku możliwości łącznego stosowania tych preparatów) należy stosować razem z nawożeniem dolistnym, np. w okresie zwalczania chowaczy czy słodyszka rzepakowego.

W czasie wydłużania łodyg do początku kwietnia występuje w rzepaku wzmożone zapotrzebowanie na siarkę.

Należy wtedy stosować pogłównie nawozy zawierające siarkę; siarczan amonu (na glebach o odczynie obojętnym), superfosfat pojedynczy, siarczan magnezu, lub wieloskładnikowe nawozy zawierające siarkę.

Niedostateczne zaopatrzenie roślin w magnez jest związane przede wszystkim z zakwaszeniem gleb, wymywaniem magnezu w głąb profilu glebowego i niskim poziomem zasobności. Właściwe nawożenie roślin magnezem musi opierać się na analizie gleby.

Dzięki badaniom, które można przeprowadzić w Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Koszalinie  dowiadujemy się jaki odczyn ma badana gleba i jaka jest zasobność w przyswajalne formy magnezu. Na glebach kwaśnych i ubogich w magnez należy doprowadzić do właściwego odczynu stosując wapno magnezowo-tlenkowe, magnezowo-węglowe lub dolomit.

Badania gleby i roślin nie tylko rzepaku i uzyskane dzięki nim wyniki analiz wskazują na właściwe zastosowanie odpowiednich nawozów co przyczynia się do wzrostu plonów a tym samym poprawia ekonomikę gospodarowania.